Eskilerin bir deyimi var. Çok manidar anlayana. Anlamayana kelimenin cümlenin kifayeti nedir ki?
Müslüman mahallesinde salyangoz satılmaz.
Ama işportacıya ne anlatacaksın. Dinler mi hiç o. Satmaya kalkar. Kandırabildiğine satar elbet. Ama benim mensubu olduğum inanç buna engel diyende olur elbet. O salyangoz girdi ya mahalleye. Satıcı bunu kar sayar saymasına. Bilmez haspam kanıp alanın cehaletinin kurbanı olduğunu, o mahallenin sahibi olduğunu, o işin sonunun olmadığını.
Memleketin sahibi var. Evvel Allah, sonra bizler. Siyaset yapıp her gün farklı bir siyasi kanadın yanında yer alan, her siyasi kanadın kurulmasında görev alan, onlarla yol yürüyen ama bizden (!) olan…
Kör değiliz ağalar. Siz de alleme değilsiniz.
Kimin elinde ipiniz bilemem ama ipinizi tutan sizi öyle bir köeleştirmiş ki. Çok paranız olabilir. Makamınız da. Yaşam koşullarınız sözümona dava arkadaşlarım dediğiniz insanların yaşam koşulları yanında ultra lüks olabilir. Bu ne size bir artı sağlar ne de o insanların hanesinde bir eksidir.
“Her nefis ölümü tadacaktır.” Ayet-i kerimesi özetliyor durumu. Tabi ki arife. En iyi ya da en kötü yaşam koşllarının sonu vardır. Olacaktır. Bitmeye mahkumdur.
Bu omurga kıvraklığı size ne bir dakika daha fazla ömür verecek ne de gittiğiniz yerde yakanızı bırakacaktır.
Üstlendiğiniz misyon gereği sanırım sürekli dava arkadaşlarım dediğiniz insanlara kin ve nefret silahınızla dışlayarak, kol kanat germek yerine küstürerek zayıf düşürme gayretiniz manidardır.
Kriter bir gönül daha bir insan daha kazanmak iken, kaybettirmek görevinizi layıkıyla yerine getirmek neyin nesidir?
Ülkücü düşmanınız kadar Pkk ve Kck yada Fetöcü düşmanınız yoksa… en büyük terör sizsiniz demektir. Ülkeye kasteden güruhlara ülkücülere güttüğünüz nefreti gütmüyor iseniz, bu davanın içinde kazanmaktan çok kaybettirmek azmi ve uğraşısı içinde iseniz terör-it sizsiniz.
Nefesimiz ensenizde…