Cahiliye devrinde, dünyaya gelen kız çocuklarının diri diri toprağa gömüldüğünü dini kaynaklardan öğreniyoruz. Günümüzde kız çocukları diri diri toprağa gömülmüyor ancak öyle olaylar yaşanıyor ki, kendini koruyamayacak kadar küçük çocuklar sapıkların saldırısı sonucu vahşice katlediliyor. Bu durum ile kız çocuklarının canlı canlı toprağa gömülmesi arasında vahşet açısından bir fark göremiyorum.
İnsanoğlu, geçmişten bugüne bu veya buna benzer birçok acı olayla karşılaştı. Tüm yaşanan olumsuzluklar ne yazık ki hala devam ediyor. Günümüze gelindiğinde de görüyoruz ki; insanoğlu nefsine yenik düşmekte ve küçük bir kız çocuğunu bile cinsel obje olarak görmeye devam etmektedir.
“Save The Children” İsimli Çocuk Hakları Örgütünün 172 ülkede yaptığı araştırmaya göre, çocukların en az tehdit altında olduğu iki ülke Norveç ve Slovenya. Bu ülkeleri Finlandiya, Hollanda ve İsveç takip ediyor. Almanya sıralamada 10, Türkiye ise 59’uncu sırada yer aldı.
Çocuk istismarı oranı dünyada %1 ila %10 arasında değişirken ülkemizde bu rakam %10 ila %53 arasındadır. Duygusal istismar %78; fiziksel istismar %24; cinsel istismar ise %9 oranındadır. İstismara maruz kalan çocukların %70’i 2-10 yaş arasındadır. Bu oranlar ise şunu göstermektedir, küçük bir birey olan çocukların akıl erginliği oturmamış ve aileden bağımsız tekil bir iş yapamayacağından, ailenin yani anne, baba, abi, abla veya dede ile nine gözetiminde olması gerekmektedir.
Bütün bunlara rağmen, aile bireyleri çocuklarını ne kadar korursa korusun, ufacık bedenlere göz koyan karakterden yoksun zihniyeti ve psikolojisi bozuk bireyler yapacaklarını yapmaktadır. Bunun önüne geçilmesinin bir yolunun bulunması gerekiyor. Ülkeyi yönetenlerin bu konu üzerine daha fazla yoğunlaşmaları çocukların hayatlarını da kurtarabilir.
Geçtiğimiz günlerde küçük Ceylin’in canice katledilmesi akıl almaz bir olaydır. Cinsel istismar olsun ya da olmasın, küçücük bir kız çocuğu yaşamını yitirmiştir. Ceylin’in ölümü toplumun bağrına bir ateş gibi düştü. İnşallah bu olayda diğerleri gibi kısa sürede unutulmaz.
Bunca acı ve hüzün yetmez mi? Kadınların ve çocukların giyim kuşamlarına edepsizce sözler sarf edenler, kadının iffetinden korkanlar, nefsini kontrol edemeyen aşağılık mahluklar; kadın olmanın ve bir çocuk dünyaya getirmenin hayatın kaynağı olduğunu ve anne olmanın yüceliğini asla bilemeyeceklerdir.
Bir gün gelecek ulusların gelişmesi, bedenleri ve beyinleriyle küçücük çocuklarına gösterdikleri koruma ile değerlendirilecektir