Tayyip Erdoğan, Ülke Tv yayınında Mısır’da öldürülen Esma'nın yazdığı mektuptan duygulanarak ağladı.

Tayyip ve Emine Erdoğan, Mesut Barzani ile malum Diyarbakır buluşmasında tescilli PKKlı Şivan Perver türkü söylerken iki gözü iki çeşme ağladı.

Bu kadar mı, elbette HAYIR…

Ahmet Davutoğlu ve Emine Erdoğan, Arakan’daki Banduba Kampı ziyaretlerinde Emine Hanım yine gözyaşlarını tutamadı.

Şırnak'ın Uludere’deki hava operasyonunda ölen 34 kişi için taziyeye giden Emine Erdoğan sizce ne yaptı?

Burada da AĞLADI...

Ahmet Davutoğlu, Gazze’deki Şifa Hastanesi’nde yaralıları ziyaret ederken yine ağladı.

Bursa’daki toplu açılış töreninde Bülent Arınç, cuma namazı sonrası yanlarına gelen Arap kökenli bir kişinin “Siz İslam ümmetinin izzeti oldunuz” dediğini anlatırken hem o hem de Ahmet Davudoğlu ağladı.

Arınç, yine Bursa’daki bir toplantıda oğullarından biri dağa çıkan yani PKKlı olan bir babanın yaşadıkları Arınç’ı yine ağlattı.

Başka?

Arınç, AKP Manisa İl Kongresi'nde geçmişte yaşadıklarını anlatırken yine dayanamadı ve ne yaptı biliyor musunuz? AĞLADI…

YANİİİ…

Mısır için ağladılar…

PKKlı Şivan ile ağladılar…

Arakan için ağladılar…

Uludere için ağladılar…

Gazze için ağladılar…

Oğlu PKKlı baba için ağladılar…

Doğu Türkistan için bir damla göz yaşı dökmediler…

Ne Doğu Türkistan için, ne Suriyeli Bayır Bucak Türkmenleri için ne de Karabağ için ağladılar…

Oysa Komünist Çin işgali altındaki Doğu Türkistan’da en az 28 kişi hayatını kaybetti. Tabi bunlar bildiklerimiz, duymadıklarımız… Ya bilmediklerimiz?

Neden şehit edildi bu 28 soydaşımız?

Doğu Türkistan’ı işgal eden komünist Çin, devlet terörü uygulayarak mübarek Ramazan ayında Türklerin “oruç ve namaz ibadetini” engellemeye çalışmıştır. Bunlar yetmezmiş gibi “tesettürlü bacılarımızı” gözaltına altına alarak işi zorbalığa kadar götürmüştür.

Ağlamakla hüner yapmış siyasilerimiz neden bir damla göz yaşı dökmez Doğu Türkistan için?

Başörtüsü üzerinden siyasi rant elde edenler neden Doğu Türkistan’daki bacılarımızın tesettürüne el uzatılmasına ses çıkarmaz?

Çünkü Doğu Türkistan Türk’tür. Onlara göre ümmetten sayılmaz…

Çünkü Doğu Türkistan’a ağlamak oy getirmez…

Çünkü Çin’den korktukları kadar İsrail’den korkmazlar…

Tayland’daki hapishanedeki 300 Uygur için neden kılını kıpırdatmaz? 2 milyondan fazla Suriyeli’nin cirit attığı Türkiye’de yer mi yoktur?

Doğu Türkistanlı Mirzahit’in dramını aktarayım size.

Yıl 2012’dir. Doğu Türkistanlı 12 yaşındaki Mirzahit bir din aliminin evinde Kur’an-ı Kerim öğrenmektedir. Mirzahit’in babası Çin devletinin baskılarına dayanamayarak Suudi Arabistan’a iltica etmiştir. Kur’an-ı Kerim öğretilen eve baskın yapan Çin polisi evdekilerle birlikte Mirzahit’i de gözaltına alırlar. Ertesi gün Çin polisi Mirzahit’in annesini arar ve şöyle der: “Oğlunuz kafasını duvara vura vura intihar etti. Gelin cesedini alın ve kimseye haber vermeden gömün.” Anne çaresiz alır minik Mirzahit’in cansız bedenini ve gözyaşları içinde sessizce toprağa verir.

Mirzahit sizin çocuğunuz olmadığı için mi ağlamıyorsunuz?

Yoksa Mirzahit Türk olduğu için mi göz yaşı dökmeye değmez?

Hani hepimiz “Adem’in çocuklarıydık?”

Hani hepimiz “Bir tarağın dişleri gibi eşittik?”

Hani hepimiz “Aynı ümmettendik?”

Filistin’deki insan da bizim insanımızdır, Doğu Türkistan’daki ki de, Arakan’daki de.

Ümmet arasında ayrım yapmak, Arap olana daha fazla ağlamak sizi daha fazla dindar yapmaz.

Sizi yapsa yapsa “Siyasal İslamcı, ümmet bölücü” yapar!..

Öyle ya Mısır’da, Küdüs’te akan kan da, Doğu Türkistan’da akan musluk suyu mu?

O halde Doğu Türkistan’a kim mi ağlayacak?

Kalbinde zerre kadar imanı olan, tertemiz vicdan sahipleri ağlayacaktır.

HA BİR DE İKİ CİHAN GÜNEŞİ HZ. MUHAMMED (S.a.v) EFENDİMİZ…

SİZ AĞLAMASINIZ DA OLUR…