Kırım Tatar sürgününün 73. yılı geride bıraktığımız bu günlerde hala bir şeylerin değişmediğini görüyoruz.

18 Mayıs 1944'te insanlığın en karanlık sayfalarından birinin açıldığını ve yarım milyona yakın Kırım Türk'ünün zorla evlerinden yurtlarından sürgün edildiğini bilmeyen yoktur.

Dünya Türklüğü açısından 18 Mayıs'ın hem bir matem hem de bir mücadele günü olduğuna hiç mi hiç unutmayalım

Türklüğün yalnızca bir kimlikten ibaret olmadığını, ezelden ebede yürüyen bir dava şuuru olduğunu tüm cihana haykırmış bir milletiz.

Rusya'nın Kırım Türklerine düşmanlığının hiç bitmediğini görmekteyiz.

Uluslararası toplumun, demokrasi ve insan hakları havarilerinin 3 yıl boyunca bir arpa boyu yol almadıklarını ibretle izlemekteyiz.

Kırım Türkleri, bu dehşetli sürgünden sonrası ağır şartlardan dolayı nüfuslarının yüzde 46.3’nü kaybettiler.

Şunu bir kez daha anladık ki türkün Türk ten başka dostu yoktur.

Rusya, 27 Şubat 2014 tarihinde Kırım’ı fiilen işgal ve uydurma bir referandumu gerekçe göstererek bir kez daha ilhak etti. İşgalci Rusya ve onun işbaşına getirdiği yönetim ilk iş olarak 18 Mayıs 1944 sürgünü anma mitinglerini yasakladı.

Mücadelelerinde tek bir şiddet eylemi yapmayan Kırım Türkleri seçilmiş en üst yetkili organı olan Kırım Tatar Milli Meclisi’ni aşırı örgüt gerekçesiyle kapattılar

Kırım çok önemlidir, çünkü Karadeniz'e sahip olmak istiyorsanız Kırım'a sahip olmanız gerekiyor.

Bu bugünkü Rusya'nın konumu açısından önemli.

Rusya'nın donanması yok. Kuzeydeki Baltık donanması yılın önemli bir zamanı donuktur.

Dolayısıyla işe yarayan dünyaya açılan donanma ve bütün ticari filo buradadır.

Sivastapol çok önemli bir üstür.

Dünya barışı için Rusya Federasyonu devleti durdurulmalıdır.

İnsanlık tarihinin en acı soykırımlarından biri olan Kırım Tatar Türklerinin Soykırımını ve vatanlarından sürgün edilişini bir kez daha Dünya kamuoyu önünde esefle kınıyor, soykırım ve mücadele şehitlerimizi rahmetle anıyoruz.