Kainatın içinde insan, çok küçük bir varlık, adeta yok hükmünde.

Akıp giden zamanın sonsuzluğunda, kısacık bir ömrü olan insan, aynı zamanda kocaman bir idrake ve egoya da sahip.

Eğer aklını ve idrakini kullanabilirse, olayları eleştirebilir ve sorgulayabilirse, yaşam süresi içerisinde karşılaşabileceği sorunlara karşı çözümler çareler üretebilir.

Olayları sorgulamaz eleştirmez aklını ve idrakini kullanmazsa, kişiliği olmayan başkaları tarafından idare edilen zavallı bir insan olur. Rüzgarın önündeki kuru bir yaprak gibi savrulur durur.

Diğer taraftan idrakini ve aklını kullanan insan da, yönetici ise patron ise iktidar sahibi ise ve de egosuna yenilirse bir de ortam da müsaitse, küçük dağları bir tarafa bırakın büyük dağları da kendinin yarattığını sanmaya başlar. İktidar körlüğü hastalığına yakalanır.

Eleştiriye tahammülü olmayan, her şeyin doğrusunu kendisinin bildiğini sanan, hoşgörüsüz iktidar sahiplerinden ve patronlardan Allah insanları korusun.

İyide bu dünyada o zaman düzen nasıl sağlanacak ? Yöneten ve yönetilen olmayacak mı? Herkes her şeyi eleştirirse ve baş kaldırırsa kaos olmaz mı? Sürüyü güdecek çobanlar sürüye nasıl sahip çıkacak ?

Dünyada kolay ne var ki ? Kolay olsa bu kargaşa bu mücadele olur muydu?

Zor dostum zor.

Aklını idrakini kullan.

Fazla egoist olma.

Eleştir ve sorgula.

Hoşgörü ve merhamet sahibi ol ve sen de yaşa.

Baha Tüzüner