Samânî Devleti’nin dağılmasından sonra, Karahanlı Hükümdarı Oğulcak Kadir Han zamanında yeğeni Satuk Buğra Han,  Karahanlılara sığınan Ebû Nâsır adlı Sâmânî şehzâdesi ile tanışmış ve o’nun tesîri altında kalmıştır. Bundan sonra “Satuk Bugra Han Menkîbesi ve Tarih”¹inde anlatılan  (Satuk Buğra Han Destânı) rivâyete göre Satuk Buğra Han, Peygamber Efendimiz’i (Sellallahü Aleyhi Vesellem) rü’yâsında görmüş, İslâm dinini kabûl  etmiş ve “Abdülkerim” adını almıştır. Türkistan menşe’yli bu Destân, Anadolu’daki Battal Gazî Destânı, Danişmend Gazî Destânı ve Saltık Gazî Destânı ile şaşırtıcı benzerliklere sahiptir. Büyük bir destân kahramanı olan Seyyîd Battal Gazî Hazretleri (Kaddesallahü Sırarahu), Anadolu topraklarında cihad ve gazâ rûhunu ilk başlatan cengâverdir. Bu da, Türk Milleti’nin millî hafızâsında destân kültürü geleneğinin ne kadar büyük bir ehemmiyete, köklü, derin ve kadîm bir târihe sahip olduğunu ve yaşatıldığını göstermesi bakımından dikkate şayân bir husûstur.

Abdülkerim Satuk Buğra Han, İslâmiyet’i resmen kabûl ettiğini amcası Oğulçak Kadır Han’a (Harun Buğra Han) bildirmiş ve o’nun  ile yaptığı mücâdeleyi kazanmış ve böylece ilk Müslümân Türk devleti hükümdarı olmuştur. Abdülkerim Satuk Buğra Han’ın hükümdar olmasından sonra Türklerin İslâmiyet’e girmeleri hızlanmış ve böylece uygun iklim meydana gelmiştir. 

 Türk ilim âleminin varlığından ilk defa büyük târihçimiz Osman Turan tarafından haberdar edilmiş bulunan “Satuk Bugra Han Menkîbesi ve Tarih” (Satuk Buğra Han Destânı) hakkında Turan Hoca’mız hulâsa olarak şunları ifâde etmiştir:

“Türkistan’da zevkle okunan  “Satuk Buğra Han tezkiresi” Buğra Han’ın İslâmiyet’i kabûlü ve haleflerinin faaliyetlerini tarihe yakın bir şekilde anlatır. Menkıbeye göre: “Allah’ın Resûlü Muhammed Mi’râc’a çıktığı gece peygamberler arasında tanımadığı bir kimseyi görmüş ve Cebrâil’e hangi peygamber olduğunu sormuş. Cebrâil onun peygamber değil, 333 yıl sonra, yâni M. 944 yılında Türkistan’ı dininize sokacak Satuk Buğra Han’ın rûhu olduğu cevabını vermiş. Hazret-i Peygamber sonsuz bir sevinç içinde yere inmiş ve Türkler arasında dinini neşredecek olan Buğra Han’a dûa etmiş; Eshâbı da onu görmek istemiştir. Hazret-i Muhammed arzularını kabûl edince başlarında Türk külâhı ve silâhlı kırk atlı selâm vererek yaklaşmış. Bunlar Buğra Han ve arkadaşlarının rûhları imiş. Bunların arasında Türk hanına hidâyet yolunu gösteren Sâmânî Ebû Nasr da varmış. Ebû Nasr, idare edecek bir vilâyete sahip olmadığından, Türkler arasında İslâmiyeti yaymak maksadı ile ticarete başlamış. Bir gün rü’yâsında Peygamberin kendisine “Kalk, Türkistan yolunu tut! Orada tekin Satuk Buğra Han müslüman olmak icin seni bekliyor” demiştir. Bunun üzerine o da sevinerek, 300 kişilik bir kervanla, yola çıkar. Buğra Han o zaman on iki yaşına ermişti. Onun doğuşunda harikulâde hâdiseler olmuş; yer deprenmiş, kış mevsiminde bağ ve çayırlar çiçeklerle dolmuştu. On iki yaşında karşısına çıkan bir ihtiyar ona bazı haberler vermiş ve birkaç gün sonra Ebû Nasr ile Endicân’da karşılaşarak müslüman olmuş. Amcası Harûn Buğra Han yeğenini tekrar babalarının dinine çevirmek istedi ise de buna muvaffak olamadan öldü. Bu suretle Satuk Buğra Han artık hükümdar olmuş ve İslâmiyet onunla zafer kazanmış. Doksan altı yaşında ölünceye kadar kılıcı ile kâfirleri müslüman yapmış; garpte Amu-deryâ boylarına, cenupta Kışkezek’e ve şimalde Kara-korum’a kadar kâfirleri İslâm dinine cevirmiş. Hasta olunca, yukarıdan aldığı bir emirle, Kâşgar’a dönmüş ve orada ölüp Artuç’da Meşhed denilen yerde gömülmüş.” Hülâsasını verdiğimiz menkîbe bundan sonra Satuk’un evlâdları zamanında İslâmiyet’in yayılışını hikâye eder…”²

Bu devirde Kâşgarlı Mahmud Türk millî şuûrunu diri tutmak ve Türkçe’yi Araplara öğretmek için “Dîvânu Lugâti’t-Türk”ü yazmıştır. Türkçenin ilk gramer kitabı da olan bu şâheser, Türklük ve Türk milliyetçiliğinin de yine ilk kaynak kitapları arasında yer almıştır. Aynı gaye ve mefkûre için Türklüğe hizmet yolunda Kâşgarlı Mahmut’dan beş-altı asır sonra, Çağatay Türk Edebiyatı’nın zirvesi ve Türk Dîvân Edebiyatı’nın kurucusu kabûl edilen Ali Şîr Nevâî de Türkçenin Farsça’ya üstünlüğünü ispat etmek için “Muhâkemetü’l-Lugateyn”i yazmıştır. Balasagunlu Yûsuf Has Hâcîb, “Kutadgu Bilig” (Mutluluk Veren Bilgi) adlı eserini devlet adamlarına ve İslâmiyet ile şereflenen Türk kitlelerine nasîhat (öğüt vermek) için yazmıştır. Edip Ahmed Yünekî “Atabetü’l Hakâyık” (Hakîkatlerin Eşiği) adlı eserini aynı gaye için yazmıştır. Hoca Ahmed-i Yesevî ise “Dîvân-ı Hikmet”i ile bütün insanlığı İslâmiyet’e dâvet etmiş ve kurduğu dergâhlar vasıtasıyla da Türklerin İslâmiyet’in sıcak iklimi ile buluşmasını ve kucaklaşmasını sağlamıştır. Orta Asya’da Hoca Ahmed-i Yesevî ve o’nun müridleri tarafından meydana getirilen bu muazzam iklim, İslâmiyet’in gazâ rûhu ile Türk’ün cihângirlik hasletini birleştirmiştir. 

Oğuzların “Kınık” boyuna mensup Selçuklular; başlangıçta Selçuk Bey’in riyâsetinde bir Yabguluk iken, Çağrı ve Tuğrul Beyler ile  Büyük Selçuklu Devleti’nin temelleri atılmış, Sultân Alp Arslan’nın komutasındaki 1071 Malazgirt zaferinin kazanılmasından sonra ise büyük bir cihân devleti hâlini almıştır. Sıra bütün Anadolu’nun maddî ve mânevî yönden mâmur hâle getirilmesine gelmiştir. Bu maksatla Büyük Selçuklu Veziri Nizâmü’l-Mülk Sultân’a “Nizâmiye Medrese”lerini  kurdurmuş ve başta Îmâm-ı Gazâlî Hazretleri (Kuddise Sirruh) olmak üzere  devrin ileri gelen bilginlerini bu medreselerde vazîfelendirmiştir. Ayrıca kendisi de tecrübeli bir devlet adamı olan Nizâmü’l-Mülk, “Siyerü’l-Mülük” veya “Nasîhatü‟l-Mülûk” (Siyâset-Nâme) adları ile  meşhûr eserini yazarak devlet adamlarına öğütlerde bulunmuştur. Selçuklular, Orta Asya ve Anadolu’nun ehemmiyetli belli başlı merkezlerini, “İlmel-yakîn”, “Aynel-yakîn” ve “Hakkel-yakîn” Ledünnî ilmin; Bağdat, Basra, İsfehan, Tûs, Amûl, Nişabûr, Belh, Herat, Kayseri, Konya… gibi merkezlerinde medreselerini kurmuş; bir taraftan da Tasavvufî terbiyenin gönülleri irşâd edici, kuşatıcı iklimini Anadolu’nun her yanına dalga dalga yaymıştır. Medreselerde vazîfe yapan dünya çapındaki âlimler sâyesinde Anadolu, kısa süre içerisinde Türkleşmesini ve İslâmlaşmasını tamamlamıştır. Bütün bu güzel hâdiseler bu azîz toprakları âdeta bir gül bahçesine çevirmiştir.

11 ve 14’ncü asırlar Anadolu’su,  Hazreti Sultânü’l Ulemâ Bahaeddîn Veled,  Mevlânâ Celâleddin Rûmî,  Muhyiddin İbnü’l  Arabî,  Sadredîn-i  Konevi, Âhî Evrân-ı Velî, Hacı Bektâşî Velî, Tapduk Emre, Yunus Emre, Şeyh Edebâlî, Hacı Bayram-ı Velî, Emîr Sultân, Somuncu Baba, Molla Fenârî, Akşemseddîn, Yazıcıoğlu Ahmed-i Bîcan  ve Mehmed (Kardeşler), Süleymân Çelebi  (Kaddesallahü Sırrahü)…gibi irşâd kutuplarını bünyesinde toplamış ve “Nizâm-ı Âlem Dâvâsı”  için Anadolu’nun harcını yoğurmuştur.

Büyük  Selçuklu Sultân’ı Alp Arslan’da İslâmiyet’e olan derin vecd ve “Türklük şuûru” o kadar yüksektir ki: “Kaç defa söyledim. Biz bu ülkeleri silâh kuvveti ile aldık. Temiz Müslümanlarız ve bid’at bilmeyiz. Bu sebepledir, ki Allah hâlis Türkleri  azîz kıldı”.³deyişindeki sâmîmî ve sâfiyâne hislelerle “Türk”e yaptığı  atıf o’nun aynı zamanda Türk milliyetçisi bir şahsiyet olduğunu gösterir.

Biz, bu büyük Sultân’ın cihângirlilik hasletini ve “nizâm-ı âlem” dâvâsını “Malazgirt Destânı”   adlı aşağıdaki manzûmemiz ile şiirleştirmiş bulunuyoruz:

“Asya’dan inmiş şimşek atlar kişnemesiyle

Birden titremiş her yan, ah... Türk velvelesiyle

Harbin tâ, uzaklardan duyulmuş gulgulesi

Bil ki, kıt’alar altüst etmiş Türk zelzelesi

İşte “Sancâk-ı Şerîf”,  en yükseğe çekilmiş

Kürre-i arzın gelmiş,  merkezine dikilmiş

Sancâk için söylenmiş,  nice güzel kelâmlar

O’nu yerden mahlûkat, gökten Melek selâmlar

Tevhîd  Sancâğım, inanç ve îmânın temeli

Uğruna şehîd olmak her Türk’ün tek emeli

En önde şahlanmış at üstünde bir kahraman

Bu, bakışı ufuklar delen  Sultân Alp Arslan

Şehîdlik kefenini bir huşûyla giyinmiş

Bu mübârek  sefere  celâdetle bilenmiş

Alev saçan öteler işâretli gözleri

İlâhî bir kaynaktan  nasîp  almış sözleri

Sultân tekmîller almış,  Nizâmü’l-Mülk’ününden

Bütün hazırlık tamâm,  fermân yazılmış dünden

Harp nizâmı kurulmuş,  Otağ hattı çizilmiş

Emîr Afşin, Savtekin, Sanduk; alpler dizilmiş

  Ordu;  tuğla, sancâkla hilâl düzeni almış

 Türk Ordu’su yek vücut, düşmana ölüm kalmış

  Gürz, kalkan, kılıç, kargı bire bir hedeflenmiş

  Gerilmiş yay ve  ok, tek  menzile kenetlenmiş

   Allah Allah... Nidâsı, yeri göğü kaplamış

   Türk yiğitler düşmana; hançer, kılınç saplamış

    Sultân’nın  harp dehâsı, şahânelik sayılmış

     Şânı cihânı tutmuş,  her tarafa yayılmış

     Cennet’de koklamış da dermiş gül yaprağını

     Şehîd, kanla sulamış vatanın toprağını

     Bayrağımız, şehîdin al kanından renk almış

     Bize sonsuz  hâtırâ, hilâl’le yıldız  kalmış

  Köhne Bizans’da artık,  başlamışken bir sukut

İmparator diz çökmüş, Sultân’da ise sükût

İhtiyar târih  yazmış,  yazılan bu destânı

Dağlar taşlar kıskanmış, yazılan şu destânı

Duâlar, âmînlerle dün, bugüne bağlanmış

On asır evvelden  bu  yurt  Türk’e tapulanmış

Şahin bakışlı Sultân, bize ne kelâm demiş

Anadolu Fâtihi:  “Nizâm-ı Âlem” demiş”⁴

Oğuzların Kayı Boyu’na mensup Süleyman Şah Oğlu Ertuğrul Gazî’nin, (bazı kaynaklarda Gündüz Alp veya Gök-Alp oğlu olarak geçmektedir.) Söğüt’de temelini atıp yeşerttiği dünyanın gördüğü en uzun ömürlü ve en güçlü devleti olan “Devlet-i Aliyye’yi Osmaniyye” (Osmanlı Cihân Devleti)nin harcında da aynı îmân, inanç, rûh ve “cihân hâkimiyeti mefkûresi” vardır.  Osman Gazî’nin rü’yâsı ve Şeyhi Edebalî’nin muştusu ile şaha kalkan Sultân Fâtih, Yavûz ve Kânûnî gibi dirayetli ve kudretli padişahlar, Hazreti Peygamber’în (Selllallahü Aleyhi Vesellem) tebşîratını kuvveden fiile geçirmişlerdir. Nitekim “Dede Korkut Kitabı”nda, “cihân hâkimiyeti”nin Kayı Boyu’na mensup “Osmanlı Hânedân”ı tarafından gerçekleştirileceğine dâir ifâdeler, vakti geldiğinde birer birer tahakkuk ederek  hakîkat olmuştur. Târihte böylesi büyük hâdiselerin vukû bulmuş olması; Türk Milleti için büyük bir tâlih olduğu gibi mes’ûl makâmlarda bulunanların bu uğurda çalışma istek, azîm ve kararlılığını da kamçılamıştır.

Bu husûsta Osman Turan Hocamız’ın izâhı gayet mânâlıdır: “(…)Bu sebepledir ki İslâm dünyasında kudsîyet kazanan üç büyük hânedân, Âl-i Resûl (Abbâsiler), Âl-i Selçuk ve Âl-i Osman, arasında sonuncusu daha yüksek ve müstesnâ bir mevkiye sahiptir. Gerçi Abbâsi Halifeleri ve Selçuklu Sultânları arasında da büyük ve çok dindar şahsiyetler çıkmıştır. Lâkin Osmanlı hânedânı kadar birbiri ardınca bu kadar büyük insan tarihin de şâhidi olmadığı bir istisnâdır…”⁵

Böylece, “Ehl-i Sünnet Vel Cemaât” çizgisinde olmak üzere İslâmî kültür dâiresinin içine girmiş olan Türkler, hem bu dînin esâslarını öğrenip tatbik etmişler, hem de “Derviş, Gazî, Alp ve Velî” tipini  meydana getirerek Anadolu’yu Türkleştirip İslâmlaştıran “Horasan Erenleri”  veya “Alp-Erenler”  adını almışlardır.

Türk devlet geleneğinden kaynaklanan bir anlayışla; “Eski Türk ilâhi hâkimiyet telâkkisi”⁶ndekine benzer şekilde “Fâtih de, eski Türk kağan ve sultanları gibi,  kendi askerlerini “Allah’ın ordusu” (Cund-Allah) telâkki”⁷ etmiştir. Bununla beraber, Osman Gazî kendi adıyla hatırlanacak ve altı asır sürecek devletinin temellerini  atarken, bir baba olarak halefine bizzat kendisinin yazdığı; “Manzûme-i Sultan Osman”⁸ adlı öteleri işâret eden şiiri ile seslenmiştir:

             Gönül kerestesi ile

            Bir yeni şehr ü pâzar yap

            Zulm eyleme rencberlere

            Her ne ister isen var yap.

             Eski yeni şehri bârı

            İnegöl’e dek hep vârı

            Kırıp geçirdik küffârı

            Bursa’yı da yık tekrar yap.

            Kurt olup gel gir sürüye

            Arslan ol bakma geriye

            Çâr olup hay de çeriye

            Dil geçidini hisar yap.

            İznik şehrine hor bakma

            Sakarya suyu gibi akma

             İznikmîd’i de al yakma

             Her burcunda bir hisar yap.

             Osman Ertuğrul oğlusun

             Oğuz Karahan neslisün

             Hakk’ın bir kemter kulusun

               İstanbul’u aç gülzâr yap.⁹

Bu şiirde, tahta çıkacak sultanların takip edecekleri hedeflerin zihin haritası ince, nezih bir dil ve üslûpla çok güzel çizilmiştir. “Kızıl-Elma” hâkimiyet telâkkisinin zulümle değil, gönüllere şefkat, merhamet ve adaletle muâmele edilerek te’sis edilebileceği belirtilmiştir.

“Osman Ertuğrul oğlusun

Oğuz Karahan neslisün”

ifâdelerinde, mensup olunan menşe’ye (soy kütüğüne), yâni Türklüğe aynen  Büyük Selçuklu Sultânı Alp Arslan Gazî’nin yaptığı gibi şuûrlu olarak atıfta bulunulmuştur. Buradaki atıf, hem târihî bir tenbih ve îkaz, hem de dünkü, bugünkü ve yarınki “devletlü”leri de bağlayıcı bir “vasiyet” niteliğindedir. 

Her ân gönlü Allah ve Resûl aşkı ve muhabbeti ile çarpan Fâtih’in; askerî, siyasî ve fikrî dehâsının çapını ve ulvî dâvâsı’nın dünyevîlik ve uhrevîlik arz eden mâhiyetini aşağıdaki kendi “Şiiri”nden öğreniyoruz:

“İmtisâl-î câhidü fillâh olubdur niyyetüm

Din-i İslâm’ın mücerred gayretidür gayretüm

Fazl-ı Hakku himmet-i cünd-i Ricâlullah ile                     

 Ehl-i küfri ser-te-ser- kahr eylemekdür niyyetüm

Enbiyâ vü evliyâya istinadum var benüm

 Lütf-i Hakdan’dur hemân ümmid-i fethü nusretüm

Nefs-ü mal ile n’ola kılsam cihânda içtihâd

 Hamdü li’llah var gazâya sad-hezârân rağbetüm

Ey Muhammed mu’cizât-ı Ahmed-i Muhtâr ile

Umarım gâlib ola a’dây-ı dine devletüm”¹⁰

[Allah yolunda savaşmaktır niyetim
İslâm dininin yalnızca yücelmesidir gayretim

Allah'ın ve evliyâ ordusunun yardımıyla
Küfür ehlini baştan başa kahreylemek niyetim

Peygamberlere ve velîlere dayanmışlığım var benim
Allah'ın lütfundandır fetih ümidim ve kuvvetim

Benliğimi ve malımı dünyada feda etsem ne olur?
Allah'a hamd olsun, var Allah yolunda savaşmaya yüzbin rağbetim

Ey Mehmed! Ahmed-i Muhtar'ın mucizeleriyle
Umarım gâlip olur din düşmanlarına devletim]

Şevketlü ve devletlü Sultân, bu kadar güzel, zarîf ve o kadar da heybetli,  okuyanda ise her kelâmında ve satırında derinden derine “fenâfillah râyihası”nın tarîfsiz hazzını hissettiren; cemiyet nizâmının ancak böyle bir “Fâtih” ile te’sisinin mümkün olabileceğini va’zeden; târihin eskimez ve silinmez kanûnnâmesi hükmündeki bu şiir; o’nun hükümranlığına yakışır  tarzda ve o’nun tarafından târihi kayıt altına alınmış olması da ayrıca dikkate değer muaazam hâdiselerdendir.

Görüldüğü üzre, yüce hakîkatlere kanatlı İstanbul Fâtihi büyük Türk Hakanı Fâtih Sultan Mehmed Han Hazretleri, her dâim “sırat-ı mustâkîm” üzre olmuş ve öyle yürümüştür. O’nun Rızâenlillah’dan  (Allah’ın rızâsı) başka bir dâvâsı hiçbir zaman olmamıştır. O’nun yolu; “Türk Kızıl Elma” idealinin “Cihân Hâkimiyyeti”ne açılan ve asla geri dönülemez, Allah Resûlü’nün, Sevgililer Sevgilisi Yüce Peygamber’in (Sellallahü Aleyhi Vesellem)  tebşîr eylediği “Saâdeti Ebedîyye” yoludur.

Vaktiyle bütün insanlığın ihyâsı için Türk Milleti tarafından gerçekleştirilmiş bulunan bu hâlis niyetli, hakîkatli rü'yâ, Allah'ın (Celle Celalühü) lûtfuyla yeniden görülebilir, gönüllerde mâkes bulabilir ve insanlığın istifâdesine sunulabilir. 

Ayrıca, Türk Milleti olarak biz, bütün insanlığı askerî, siyasî, ekonomik, sömürülerden, her çeşit baskı ve zulümlerden kurtarmaya tâlibiz. Bu sebeple, “Peygamberî Tebliğin” dün olduğu gibi bugün de sona yakın târihin bu ânındaki son temsilcisi de yine bu azîz Türk Milleti olacaktır!..

 “Niyet hayır, akıbet hayır” mûcibince Türk Milleti olarak bizim niyetimiz baştan “hâlisâne” olduğu için de âkibetimiz de inşa-Allah “hayırlı” olacaktır.    

Türk Milleti’nin şiârında kendisine saldırılmadıkça kimseye saldırmak yoktur. Bir saldırı vukûunda “Türk devlet geleneğine göre” evvel emirde saldırgan usûlünce îkaz edilir. Îkazımıza aldırmayanı düşmanımız belleriz ve gerektiğinde onun tepesine de balyoz gibi inmesini biliriz. Her türlü saldırıyı da Allah’ın (azze ve celle) müsâdesi ile  göğsümüzü siper ederek karşılar ve püskürtürüz. Çünkü biz, hakkâniyetli Türk Milleti’yiz!..

 Bizim vaktiyle meşrû dairede kurulmuş “akıncı” beylerimize bağlı hizmet veren şanlı akıncılarımız vardı. Meydan muhârebesi öncesi; sel gibi coşar, rüzgâr gibi eserek düşmanı darmadağın ederlerdi. Bugün dahî hasretle hatırladığımız Mihaloğlu, Evrenosoğlu, Malkoçoğlu ve Turhanoğlu…ilh. adlarıyla bilinen nice nice destânlar yazan akıncı beylerimiz ve akıncılarımız düşmanların üzerine atılarak, kahredici yumruğunu indiren bizim baş kahramanlarımız olmuşlardır.

Yahya Kemal Beyatlı, “Akıncı” şiirinde bu heybetli akıncı akınını  ve akıncı rûhunu çok güzel tasvîr etmiştir:

“Bin atlı, akınlarda çocuklar gibi şendik;

Bin atlı o gün dev gibi bir orduyu yendik!

Ak tolgalı beylerbeyi haykırdı: İlerle!

Bir yaz günü geçtik Tuna'dan kâfilelerle…

Şimşek gibi atıldık bir semte yedi koldan,

Şimşek gibi Türk atlarının geçtiği yoldan.

Bir gün doludizgin boşanan atlarımızla

Yerden yedi kat arşa kanatlandık o hızla…

Cennette bugün gülleri açmış görürüz de

Hâlâ o kızıl hâtıra titrer gözümüzde!

Bin atlı akınlarda çocuklar gibi şendik,

Bin atlı o gün dev gibi bir orduyu yendik!”¹¹      

Türk Milleti olarak biz, yüce Allah’ın (Celle Celâlühü) ve şanlı Peygamberi’nin (Sellallahü Aleyhi Vesellem) yeryüzündeki “hak ve hakîkat kılıcı”yız!...

Bu husûsu  teyîden, S. Ahmet Arvasî, Van Eski Müftüsü Kasım Arvas’a dayandırarak büyük mutasavvıf Es-Seyyid Abdülhakîm Arvasî Hazretleri’ne  (Kuddise Sirruhu) atfen  bir hâtırasında; 1915 yılında Rus ve Ermenilerin Müslüman Osmanlı  ahâlisine büyük zulüm ve katliâmlarda bulunmaları üzerine Abdülhakîm Arvasî Hazretleri çevresindekileri ve  yakınlarını kurtarmak için Irak ve Suriye üzerinden İstanbul’a hareket ediyor ve Suriye’de bulunduğu sırada, Suriye’liler diyorlar ki:

“Siz İstanbul’a, Türkiye’ye gitmek istiyorsunuz. Hâlbuki Türkiye çok müşkül durumda, imparatorluk çöktü çökecek, yıkıldı yıkılacak. Türkiye artık iflah olmaz; siz de perişan olursunuz. En iyisi burada kalın. Size medrese veririz, mektep veririz, hocalık veririz.  her türlü imkânı veririz…  Evlâtlarınızla mesut yaşarsınız.”

 “Türk’e” ve “Türkiye’ye dâir”  büyük Velî  Abdülhakîm Arvasî Hazretleri’nin onlara verdiği cevap şudur:

 “Türkiye’ye gideceğim. Yeryüzünde iki Türk var ise, biri mutlaka benim. Ben Türk’üm, ama Jön Türk değilim.”¹²

 Görüldüğü üzere Türk milliyetçiliği; Talas’dan Dandanakan’a, Malazgirt’den Kösedağ’a, Niğbolu’dan Kosova’ya, Varna’dan, İstanbul’a, Mohaç’dan Çaldıran’a, Mercidabık’dan Ridâniye’ye, Preveze’den Kıbrıs’a, Çanakkale’den Kutü’l Amâre’ye ve son olarak Büyük Taarruz’dan Sakarya’ya… kadar Türk Milleti’nin kanıyla canıyla yaptığı ölüm-kalım mücâdeleleri ile meydan muharebelerindeki sayısız vuruşmanın adıdır. Türk milliyetçiliği, vatan müdafaasının en keskin kılıcı, bekâ dâvâsının da “Kızıl-Elma”ya uzanan ebedîyet (sonsuzluk) ufkudur.

TEFEKKÜR

Türk-İslâm Hâkanlığı, Oğuzân-Karahan Türk

Abdülkerim Satuk Buğra Han, ilk Müslüman Türk

Akından akına sel gibi akmak vaktidir

Tûran İlleri’ne bir daha bakmak vaktidir   

___________________________

DİPNOTLAR

¹ Prof. Dr. Osman Turan; “Türk Cihân Hâkimiyeti Mefkûresi Tarihi”; Nakışlar Yayınevi, İkinci           Baskı,  İstanbul,  1978, Cilt I-II. s. 236.

²  Prof. Dr. Osman Turan; age.  s. 235, 236.

³ Prof.Dr. Osman Turan;  age. s. 275.

⁴  Ahmet Şahin,  “Malazgirt Destânı”, Berceste Dergisi, Ağustos 2009 Sayı: 86 , s. 39; Edebice Dergisi, Sayı:   24, Güz, 2020, Sayı: 24, s. 65, 66.

⁵    Prof. Dr. Osman Turan; age.  s. 395.

⁶    Prof.Dr.Osman Turan, age. s. 379.

⁷   Prof.Dr.Osman Turan, age. s. 379.

⁸  Ahmed Cevdet Paşa; “Kısas-ı Enbiyâ  ve Tevârih-i Hulefâ”, Bedir Yayınevi,  tarihsiz, İstanbul, İkinci           Cilt,  s. 520.

⁹   Ahmed Cevdet Paşa;  age. s.520.

    Prof.Dr.Osman Turan; age. s.363.

 Prof.Dr.Ahmet Şimşirgil;“Birincil Kaynaklardan Osmanlı Tarihi Kayı-I”, Tarih ve Düşünce              Kitapları, Birinci Baskı, 2004, İstanbul, s. 46, 47.

Prof.Dr.Zekeriya Kitapçı; “Hz.Peygamberin   Hadislerinde Türk Varlığı”, Selçuklular, Moğollar,Osmanlılar,  Türk Dünyası Araştırmaları Vakfı  Yayınları İstanbul,1988, s.210.

¹⁰Prof.Dr.Ahmet Şimşirgil, Fatihin Dîvânını Anlamak, Fatih’in Bir Gazeli”;https://www.turkalemiyiz.com/Home/Getmedeniyet?categoryid=2&aid=532(Erişim Târihi 2 Eylül 2020)

¹¹Yahya Kemal Beyatlı, Akıncı, Kendi Gök Kubbemiz, İstanbul Fetih Cemiyeti  Yayınları. 27.  Baskı,İstanbul,  2007; s. 13.

¹² S. Ahmet Arvasi, Doğu  Anadolu Gerçeği, Bütün Eserleri 4, Bigeoğuz Yayınları,  İstanbul 2009; s. 58,59.

________________________________