Hamdi Ülker bir yazar. Erzincan'ın güzel insanlarından, onlarca hikâyesi ve romanı var. "Dergâh", "Kardelene Mektuplar", "Bana Aşkı Anlatır mısın?", "Doğu Ekspresi", "Sarıkamış", "Kanayan Çiçek Zamanı", "Son Cemrem", "Bedel", "Gök mavi", "Yedi Levin Akşamı", "1914 - 90000 Sarıkamış" kitaplarının adları.

Öğretmenlik, idarecilik, eğitim ve sosyal hizmet uzmanlığı yaptı.

Namuslu bir adamdır.

Bir ara Erzincan'da yaşarken bir gazetem vardı. Yanına gittim "Hamdi Abi benim gazetemde de yazar mısın?" dedim. Kabul etti.

Hamdi Ülker, Hamdi Abi adam gibi adamdır.

Seveni, sayanı çoktur.

Yetime, mağdura, ezilene eğilir. Onları gerek kalemiyle, gerekse bütün imkânlarıyla korur kollar. Zalime, haksızlık yapana, ahlaksıza karşı ise daima dik durur. Nerede bir yanlış iş görse yazar, anlatır, gücünün yettiği her şeyi yapar...

Bir keresinde benim gibi o da bir haksızlığa uğradı. Bir yazısında kimsenin adını vermediği halde bir yetkili çıkıp "burada anlattığın adam benim" deyip şikâyetçi oldu. Göz göre göre bu durum kabul edildi.

Yüzü güzel.

Saçları ak.

Şimdilerde ciddi bir rahatsızlığı var. Ama Hamdi Abi bu rahatsızlığın üstesinden gelecek.

Onu belki de bu dik duruşları, yetimi, kimsesizi, mağduru ezdirmeyişleri hasta etti.

Gülüşü tertemiz.

Hamdi Abi'ye selam olsun.

O halde onların duasıyla da şifa bulacaktır.

Onu üzenlere ise yuh olsun.

Gülüşü tertemiz.

Saçları ak.

Yüzü güzel.