İstanbul'daki Kudüs Mitingine samimiyeti ile katılan vatandaşlarımızı tenzih ederim.

Aşağıdaki fotoğrafı görünce Türkiye iki zıt kutup liderleri nasıl yanyana Kudüs Mitingi yapar diye soruyorsunuz değil mi?

Gelin günlük siyasetten arınıp konuyu başından alıp kısaca özet geçelim.

Osmanlı'dan ayrılıp bağımsızlığını ilan eden Filistin İsrail karşısında mücadele etmek için yeterli güç ve kamuoyu desteyi görmekte zorlanıyordu. Bazı toplum önderleri halkı örgütleme konusunda tam anlamıyla başarılı olamıyordu. Müslüman Osmanlı'ya isyan etmek Müslümanlara pahalıya patlamıştı.

1967'de Arap İsrail Savaşı başladığında devrimci örgütler 'ezilen Araplara destek çıkma' kararı aldılar ve Filistin kapmlarında eğitim görmeye başladılar. Bu sayede hem ideolojik aksiyonlarını diri tutacaklar hem de kamplarda aldıkları askeri eğitimi Türkiye sokaklarına yansıtacaklardı.

Bu uğurda 1969’da Deniz Gezmiş, Hüseyin İnan ve Yusuf Aslan ile birlikte Türkiye'den Filistin kamplarında yaklaşık 3 bin devrimcinin gerilla eğitimi aldığı 39'unun da yaşamını yitirdi.

Türk sosyalist ve devrimcilerinin Filistin'e bakış açısı beşeri ideolojik sebeplerden kaynaklanır. O gün devrimcilerin Filistin'e duyduğu sevgi Vietnam ve Latin Amerika'ya duyulan sosyalizm sevdasından başka bir şey değildir. Öyle ki 91'de SSCB dağıldıktan sonra sosyalizminin gözünde Filistin meselesi kahramanlık öykülerinden öte gitmemiştir.

60'larda Sol, sosyalizm ve devrim gibi argümanlar için savaşırken İslamcılar Allah diyerek onlara destek veriyordu. Bir taraf Ya Muhammed derken diğer taraf Karl Marks diye sayıklıyordu.  

İki taraf da omuz omuza aynı hedefe ateş ediyor ancak bambaşka sebepler taşıyorlardı. Birbiriyle uyumsuz iki kutup yarım asır sonra tekrar biraraya geldi. İşin en iyi tarafı bu sefer ellerinde silah yoktu.

Velhasıl yüzlerce kilometre öteden heyecanla gelerek alanı dolduran samimi Müslümanlar o soğukta ayakta titrerken, ön tarafta yarım asır önce omuz omuza savaşanlar kırmızı yumuşak koltuklarda koskoca Kudüs Meselesini ortak muhalefet etme gibi basit ve günlük siyaset uğruna heba ediliyor.