“Devlet uyumaz beyler!”
Bu cümle ile başlayan yazılarımdan asla vazgeçmeyeceğim. Zira devletin uyuduğunu zanneden ve bu rahatlıkla elini kolunu sallayarak rahat gezinen ikiyüzlülere inanıyorum ki devletin şamarı bir gün suratlarına inecek. Hala ümidin var mı diyenler; evet bu ümit beni yaşama bağlayan tek sebep.
O gün gelene dek sabrediyorum. Sabır sabır sabır diyorum. 
Devlet terbiyesi bilmeyenler, nerede çakal var orada kurt kesilmeye çalışırlar. Devlet terbiyesini bilenler ise sadece susar, çakalların içinde kurt kesilenleri sessizce izler çünkü kimin kurt kimin çakal olduğunu bilen sadece devlettir…
Çakallar çakallık peşinde iken, kurt bir köşede her şeyi sineye çeker, susar, acısını içinde yaşar, gece olur dolunayın sessizliğinde gözyaşı döker…
Bilir ki; çektiği acıların meyvesini elbet bir gün alacaktır ve o çakalları devlete havale etmiştir…
Çakallarla dans edilmez, mücadele edilmez zaten hiç dövüşülmez. Uzak durulur, zira onlar susuz dereden su getirir bir kaşık su da olsa kurdu boğmaya yeltenir…
Çakalın huyu kurdu susturur ve kurt susmaya da her zaman devam edecektir çünkü acılarının meyvesini yiyeceği günü beklemektedir…
*
İşte çakalların yeryüzündeki karşılığı devletin içindeki köstebeklerdir. Sızıntıların meşhur elemanları yani.
Hiç ummadığınız adamın dahi köstebeklik yaptığını öğrenince ne hissedersiniz? Ben hiç şaşırmam zira devir para ve gücün devri, devletin bekasını düşünenlerin değil.
Son zamanlarda özellikle eğitim camiasında FETÖ’ den ihraç edilen öğretmenler bir bir geri dönmeye başladı. Her okula birer tane bu kategoride öğretmen yerleştirildi. Bu ne demek oluyor? Köstebekler yeryüzünde mi artık sizce?
Hiçbir zaman yer altında değillerdi ki…
Her zaman içimizde cirit atan kimlerdi? Devletin öz evlatlarına ne oldu? Bu nasıl bir sessizlik? 
*
Yeryüzü köstebeklerle doldu taştı, son zamanlarda derin bir sessizlik hakim her yerde, yerel seçimler öncesi Türkiye’ de bu sessizliğin acısı çıkacak mı sizce?
Yerel seçimlerde adaylara çok dikkat edilmeli, seçimlere doğru lağım çukurlarından fırlama köstebeklerle bir çok provokasyonlarla nabızlar yükseltilmeye çalışılacak belli ki. Provokasyon için eleman bol, angaje edilenler dünden razı bu işe, üç beş para verin satarlar hemen kendilerini.
*
Kim bu köstebeklerin ağa babaları, abileri? Neden sesleri kesilmiyor da aksine daha da ses çıkarmalarına izin veriyorlar? Bu özgüven devletin öz evlatlarında yokken, şımarıklık olmuş diz boyu…
Biliyorum ki özellikle de devletine sadık olanlar, milletine aşık olanlar, vatanına düşkün olanlar bütün şer odakları tarafından fişlendi, listenin en başlarına dizildi. Ne olursa olsun bu insanları vazgeçiremeyeceklerini onlar da biliyorlar bu yüzden bunca çaba boş aslında.
*
Yorgunuz, yorgun…
Elimiz kolumuz kalkmıyor artık, hevesimiz kırıldı, düşmanla mücadele etme hevesimiz kırıldı. “Aaa! Ne diyorsun ya sen?” demeyin bana, yalan mı? Hangimizde kaldı o deli fişek ruhu, vatan uğruna gözünü dahi kırpmadan ölümü arzulama ruhu? Beş parmağı geçmez belki de…
Boğulduk fani dünyanın telaşesinde, köstebeklerin pisliklerinde boğulduk!
Medet! Diyorum, medet!
Az daha sabret! 
Zira deli cesaretimi koluma takıp, ardıma bakmadan pimi çekilmiş bomba misali durmayacağım yerimde.
Ne olur bir akıl verin de çürümüş ruhumuz yeniden tazelensin ne olur bir fikir verin de yorgun ruhumuz yeniden dirilsin…