Dağ 2; bilinmeyen, görünmeyen ve “ant olsun unutmayacağız” desek de unuttuğumuz kahramanların filmi. Başrol oyuncularından Murat Serezli’nin söylediği gibi film; bu vatan için büyük fedakârlıklar içinde görev yapan, bu uğurda şehit düşen, gazi olanlara bir saygı duruşu. Bu saygı duruşu da verdiği emek, işlediği konu, yaydığı enerji ile saygıyı fazlasıyla hak ediyor.

Yönetmenliğini ve senaryosunu Alper Çağlar’ın üstlendiği film, IŞID’in eline düşen bir Türk gazeteciyi kurtarmak için operasyona giden özel kuvvetlerden bir ekibin başından geçenleri anlatıyor ve 15 Temmuz’un kahramanı şehit Ömer Halisdemir’i anarak başlıyor. Filmin başrollerinde Ufuk Bayraktar, Murat Serezli, Çağlar Ertuğrul, Ahu Türkpençe ve Murat Arkın gibi isimler yer alıyor.

Filmde “Milli Piyade Tüfeği”miz ve gerçek mermiler kullanılmış. Film ekibi 3 ay boyunca dağ başında askerlik ve askeri teçhizat eğitimi almış. Ne acıdır ki; filmde rol alan gerçek askerlerden Yunus Emre Uçar, filmin çekimleri tamamlandıktan bir süre sonra Hakkâri Çukurca’da PKK ile çıkan bir çatışmada şehit düştü, kendi oynadığı filmi izleyebilmek nasip olmadı. Ruhu şad olsun.

Serinin ilk filmi Dağ’ı toplam 305 bin seyirci izlemiş iken Dağ 2 ilk 10 günde 767 bin seyirciye ulaşmış durumda. Benim izlediğim salon da doluydu. Umarım milyonlarca izlenir.

“Önce hapse atılıp, sonra kahraman ilan edilenler”,“eskiden Türk olmanın bir ayrıcalığı vardı.” gibi repliklerle Ergenekon ve Balyoz gibi davalar aracılığıyla TSK’nın başına çuval geçirenlere ve siyasi iktidara göndermeler yapılıyor.

Tamgasının dahi bozkurt olduğu film, Nihal Atsız’ın “Kahramanların Ölümü” isimli unutulmaz şiirinden “kahramanlar can verir yurdu yaşatmak için” gibi ölümsüz dizelerin okunması ile de Türk kimliğine vurgu yaparken, kanıyla, canıyla ve inancıyla bizden hiçbir farkı olmayan ancak siyasi sınırların ayırdığı Türkmenlerin varlığını hatırlatıyor.

Dağ 2, aksiyon ve çatışma sahnelerinin çok gerçekçi ve başarılı olduğu Hollywood tarzı bir film. Bunu eleştirmek için değil, aksine Hollywood tarzı Amerikan askerlerinin “kahraman” olduğu “propagandist”filmler çekebilmeyi öğrenmiş olduğumuzu hissettiğimi ifade edebilmek için söylüyorum. Sırf bu yüzden burun kıvıranlar, filmi militarist bulanlar olacaktır elbette. Zira bunların birçoğu filmde kendi kahramanlarını, ABD askerlerini arıyor olacaktır!

Film için seçilen şarkıların da, sahnelerde kullanılan müziklerin de filmin duygusunu güçlendirdiğini ve oldukça başarılı olduğunu söylemek gerek. Özetle, ortaya izlemeye değer bir film ortaya çıkmış.

Çok zor koşullarda vatan için, bizlerin güvende yaşaması için bilinmeden, görünmeden, isimleri duyulmadan görev yaptığını filmin hatırlattığı tüm kahramanlarımıza, tüm gazilerimize selam olsun. Bize hakları helal olsun. Tüm şehitlerimizin ruhları şad olsun.

Filme emek veren herkese de sonsuz teşekkürler… Her zaman daha iyilerini beklemek konusundaki arsızlığımızı da hoşgörsünler…